Het is wel weer eens tijd om verslag te doen van ons wel en wee in Key West. Afgelopen weekend was een lang weekend vanwege 4 juli en dus Independence Day, de verjaardag van de Verenigde Staten. Vrijdag was een vrije dag en voor militairen was maandag ook een vrije dag, een zgn. trainings holiday. Tja, als dat zo is, dan moet je daar natuurlijk gebruik van maken.

Donderdagavond hadden we een receptie aan boord van HMS Iron Duke. Een Engels fregat, dat een aantal maanden in de Caribische zee operaties gaat uitvoeren. Een keurige Engelse receptie waar iedereen, behalve de Dutchies natuurlijk, met de auto naar toe ging. Wij kwamen geheel in stijl aan op de fiets, luid bellend zodat ook iedereen het kon zien. En toch werden we netjes over gefloten (zoals dat aan boord van marineschepen gaat). Een gezellige receptie waar het bier Engels was…. maar de Gin en de Pims gelukkig ook, haha. Daarna nog even de stad in naar de gezellige bar Virgillio’s en daarna nog even een echte Grolsch beugel in de Grand Vin. Een geslaagde avond.

Vrijdag hadden we afgesproken om met Anthony en zijn Zuid-Afrikaanse fiancée en haar zoon te gaan varen. Het weer zag er goed uit en we zijn daarom op pad gegaan naar de Western Dry Rocks. Helaas veel stroom maar wederom prachtig weer om te snorkelen. Na een paar uurtjes snorkelen, anker op gegaan en met gepast geweld het bootje ge-beacht bij Boca Grande. Heerlijk zonnen, lunchen en daarbij een klein biertje. De terugweg naar huis was ideaal. Geen wind, geen golven, dus scheuren met de 150PK. Tot zover 34 knopen op de teller gehad maar dat kan wellicht nog wat sneller. Na aankomst in de haven, hadden we afgesproken om bij Anthony en Lizelle te gaan eten. Een goed idee. Wij gingen in de tussentijd nog even de boot schoonmaken en ons gereed maken voor het eten, ware het niet dat nadat we boot afgespoeld hadden bij de carwash, de auto het niet meer deed. Daar sta je dan… vrijdagavond, auto kapot en ook nog eens een boot aan de trekhaak. Gelukkig was Anthony nog in de buurt en kon voor ons een soort ANWB regelen. Too bad dat die gasten alleen slepen en verder niets kunnen betekenen. En dan moest de boot ook nog eens weg. Toch maar één van mijn collegae gebeld. De één zat bij een rugby wedstrijd en de anderen zaten allemaal te borrelen bij Finnigens. Gelukkig was JD bereidt om even de kroeg uit te gaan en onze boot op te halen. JD opperde toch nog maar even om de auto te jump starten, en jawel met positief resultaat. Gelukkig maar. De towtruck kwam ondertussen ook aanrijden maar dat konden we gelukkig afdoen met het betalen van de voorrijdkosten. De volgende dag een nieuwe accu ingebouwd en het autootje loopt weer als een zonnetje.

Zaterdag was het dan Independence Day. Wij waren uitgenodigd voor een feest in onze aanstaande buurt. Een feest met eten, drank, gezelligheid en …. Spelletjes…. Pfff….. Althans dat dachten we toen nog. Wat uiteindelijk pffff leek, bleek achteraf een groot succes. Idiote spelletjes met fanatieke deelnemers en natuurlijk medailles. Ik heb uiteindelijk het onderdeel tri-cycle op mijn naam weten te schrijven. Ofwel, volwassen op kinderfietsjes en zo hard een rondje fietsen als je kan (met helm op uiteraard want dat is verplicht op de basis – rules and regulations, jaja). Verder was er nog een estafette, waterballon gooien etc. Eigenlijk een soort Koninginnedag maar dan zonder zwarte suzuki’s.

Tegen de avond was er een groots vuurwerk op de pier ten zuiden van Key West. Vanaf het strand bij ons nieuwe huis hadden we daar perfect zicht op. Schitterende avond met een geweldig vuurwerk. Wow! Uiteindelijk laat naar huis om de volgende dag weer het water op te gaan.

Zondag was de mooiste vaardag tot nu toe. We zijn naar een punt gevaren ten noorden van ‘the Lakes’. ‘The Lakes’ is een stukje Golf van Mexico dat omringt wordt door eilandjes. Het water is ondiep en bij de juiste windrichting is het achter de lakes spiegelglad. Zo dus ook op zondag. Ik heb zelden water gezien dat zo glad en zo blauw was. Schitterend. De hele route konden we de bodem zien en uiteraard ook alle vissen en koralen onder ons…. Een tweede WOW is hier op zijn plaats. Het duurde niet lang of mijn Britse collega kwam (met zijn boot) een hamerhaaitje tegen. Kort daarna stuitte wij op twee zeer tamme dolfijnen die rustig bij de boot bleven zwemmen. Een stuk verder gingen we voor anker en hebben een paar uur heerlijk gesnorkeld. Enorme roggen en enorme barracuda’s. Daarna door naar Alexander’s Wreck, een gezonken Amerikaanse destroyer. Het wrak ligt bij laagwater net onder de oppervlakte dus het was wederom schitterend om te snorkelen. Waanzinnig veel vissen en schitterende koralen. Vervolgens naar de haven via een schitterende ondiepe geul. Vlak voor de geul kwamen we wederom dolfijnen tegen die wel 15 minuten bij de boot bleven. Als afsluiting van de dag een lekker diner met Debby en Mike (uit de UK) bij de Hurricane Hole.

Maandag als afsluiter toch nog maar één keer het water op. Niet zo mooi als de dag ervoor maar wel weer schitterend. Lekker naar Snipes Point, dat bij laag water helemaal droog komt te liggen waardoor er een gigantisch parelwit strand ontstaat. Heerlijk om te luieren en rond te waren door en langs de mangrove bossen. Uiteindelijk kwamen we thuis met een paar mooie schelpen en een paar schilden van zgn. Horseshoe crabs.

En daarmee was het lekkere lange weekend een feit. Komende week staan er weer een aantal socials op het programma en ben ik uitgenodigd om les te geven aan een spinning-klas. Ben benieuwd. Én, staan we op het punt om kaarten te boeken voor een concert van Coldplay in Tampa!

Groetjes uit de Keyz. Of zoals ze hier zeggen: “greetings from paradise…”